Parels in de pers

UITGEWOOND – 2024

Artikel in nieuwsbrief Cultuurpers op Substack, 30 november 2024
“De combinatie van documentaire inhoud, laagdrempelige locaties en échte mensen met échte verhalen levert iets op dat AI nooit zou kunnen. In de Bethlehemkerk in Amsterdam Noord voelde ik de kracht van puur theater, en zag ik mensen nog lang napraten over de extreme ongelijkheid op de woningmarkt. Een voorstelling die je in iedere stad zou moeten kunnen zien.”
Volledige nieuwsbrief op Substack

Recensie in de Theaterkrant , 21 november 2024
Perverse spelshow laat de wrange werkelijkheid van de huidige wooncrisis zien
Lees hem hier

NPO Radio 5 ‘De Avond van 5′ (EO) op 11 november 2024
Interview door Gerja Wolf met Marijke 
Beluister hier het interview

AT5 nieuws 10 november 2024
Theatervoorstelling over dakloos zijn in Amsterdam: “Het kan jou en mij overkomen”
Bekijk hier het nieuwsitem
En bekijk hier het AT5 journaal

Het Parool 2 november 2024
De wooncrisis in Amsterdam lijkt groter dan ooit, nu is er een theatervoorstelling: ‘Iedereen kan door het ijs zakken.’
Lees hier het artikel

Amsterdam Krant 1 november 2024
‘Het is mijn manier om maatschappelijke problemen aan te kaarten.’
Lees hier het artikel

NH Radio 24 oktober 2024
Interview met Saskia Huybrechtse
Luister hier terug

Radio Boven ‘t IJ 19 oktober 2024
Evert Houtkoop interviewt Saskia Huybrechtse en Natasja Pereira
Luister hier terug

Nieuwsblad Amsterdam Noord 16 oktober 2024
UITGEWOOND – voorstelling over de wooncrisis.
Lees hier het voorpagina artikel
Lees hier het doorlees artikel op pagina 5

SNIKHEET 2022-2023

Het Parool 12 oktober 2022 Noordelingen spelen zichzelf in voorstelling over energiearmoede: “Ik kom huilend thuis, zit ik weer in mijn niet-geïsoleerde schimmelshit.”
Lees hier het artikel

Down to Earth magazine (Milieudefensie) december 2022 “De tweedeling van de energietransitie is denk ik nergens in het land zo groot als in Noord.”
Lees hier het artikel

S&D socialisme & democratie magazine (Wiardi Beckman Stichting) december 2022 “SNIKHEET maakt inzichtelijk en invoelbaar hoe de tweedeling tussen arm en rijk opspeelt bij de energietransitie.”
Lees hier het artikel

MUG magazine januari 2023 “Kou is pas echt armoede.”
Lees hier het artikel

Saskia Hubrechtse te gast bij NH Radio 26 januari 2023
Kijk en luister hier terug

Theaterkrant recensie 5 februari 2023 “Absolute eyecatcher van het spektakel is buurtactivist Eva Bollen. Door middel van sterke monologen, voorgedragen achter haar microfoon, en in dialoog met de andere spelers, zet ze zich in voor Noord.”
Lees hier de recensie

De Koningin van de Voedselbank Zuidoost – 2021

Afro-magazine “De Koningin van de Voedselbank Zuid-Oost, prachtig geëngageerd theater.”
Lees hier het artikel

Theaterkrant “Bittere armoede zichtbaar gemaakt”
Lees hier het artikel

MUG Magazine Zomer 2021 “Zuidoost is een hartverwarmend stadsdeel” – Interview met Saskia Huybrechtse
Lees hier het artikel

VETARM – 2019

Trouw “Dik? In theatervoorstelling ‘Vetarm’ mag het er zijn, eindelijk”
Lees hier het artikel

Het Parool “In ‘Vetarm’ is dik en arm niet los te zien”
Lees hier het artikel

De Koningin van de Voedselbank – 2018-2019

Artikel over de Koningin van de Voedselbank op amsterdam.nl

Theaterkrant ****4 sterren “Gesprekken tijdens het schillen van de aardappelen”
Lees hier de recensie

Trouw “Als de yuppen en de armen samen tafelen”
Lees hier het artikel

VPRO Nooit Meer Slapen NPO Radio 1 “De reismicrofoon met Saskia Hubrechtse
Luister hier terug

Het Parool “Aan tafel: Noorderlingen vertellen over armoede”
Lees hier het artikel

Amsterdam FM interview met Saskia Huybrechtse
Luister hier terug

“Het schaamteloze kiezen voor hun vrouwelijkheid is de grote kracht van de voorstelling – hun onvoorwaardelijke overgave aan de blik van anderen” – de Theaterkrant****

Dames van de Beethovenstraat – 2014

“Een monument voor wachtende dames’ – de Theaterkrant

‘Van begin tot eind boeit dit muzikale stuk. Joodse vrouwenhumor wordt afgewisseld met schrijnende uitspraken’ – infonu.nl

‘De  chic uitgedoste actrices passen perfect bij het hoogpolige tapijt en de glamoureuze balzaal in het Hilton’ – de Volkskrant.

‘Larmoyant wordt het nergens, de dames spreken laconiek over het verleden en de episodes met herinneringen worden afgewisseld met geestige fragmenten’ – Haarlems Dagblad

De Niet-Meer-Zo-Piep-Show ism theater De Meervaart- 2009-2013

‘De show doet denken aan Wim T. Schippers (…) een ode aan de kracht, kwetsbaarheid, schoonheid en verbondenheid van ouderen‘ – Het Parool

‘Gastoptredens zorgen voor topentertainment!’ – Haarlems Dagblad

De Dansgigant
i.s.m. de Paardenkathedraal – 2008

‘Binnen wacht een glimmende parketvloer op de eerste voetjes van de vloer. waar jong en oud zich waagt aan quick step en cha cha cha. Regisseur Paula Bangels mikt op een uitbundige vertoningdoor het overtrokken spel van de zes acteurs te mixen met een uitnodigend dansorkestje en een zwierend optreden van de ballroomkoppels. Frits Lambrechts heeft een gewiekste rol achter de toetsen. Herman Bolten gaat ruim over de top als hitsige schoonzoon.‘ – De Volkskrant

‘De Dansgigant is een typische Over het IJ-voorstelling. Er wordt gebruik gemaakt van de locatie en dat is al een feest op zich. Wat de voorstelling helemaal afmaakt, zijn de stijldansers die tijdens de nummers meedansen. Al met al een perfect uitgevoerd concept waarbij je je heel even echt op een Amsterdams jubileumfeest waant.‘ – 8Weekly

Leve Ik! ism festival Over het IJ en Karavaan – 2006

Leve Ik! werd genomineerd voor de BNG-prijs. Uit het jury rapport: ‘In een uitgesproken opzwepende, maar niettemin ontroerende adaptatie van Kasimir en Karoline, wordt een beeld geschetst van het rauwe leven aan de rand van de samenleving. Rondom een kickboksgala komen alle aspecten van volwassen worden indringend aan de orde en of je nu wilt of niet, je verlaat de zaal met een brok in je keel.’

Joke en haar Moeder – 2005

‘Het levert een integer en zelfs amusant soort vormingstoneel op, en die term is hier niet misprijzend bedoeld. Je krijgt een commentaarloos beeld van de schijnbewegingen die mensen maken zonder uitzicht in hun hoofd en in de samenleving. Dus worden er schema’s gemaakt en taakverdelingen, die al snel omslaan in onrealistische verwachtingen – geen garnalen maar een pan tomatensoep zonder ballen die droog kookt op het krakkemikkige fornuis.‘  – Vrij Nederland

‘Toch overtuigen Joke en haar moeder zeker. Niet in de laatste plaats door de vonkjes hoop die deze mensen ieder voor zich hoog houden, en weer zien uitdoven. De afspraak van Joke met ‘de kleine jongen’, voor wie ze haar laatste euro’s over heeft, wordt voor de zoveelste keer afgebeld. Stan knipt de plattegrond van de Turkenwoning indeling, waarin oma tevergeefs hoopt op een vast plekje voor haar scootermobiel. Tussen de rotzooi liggen de dramaatjes overal verspreid, als stof dat met geen middel is te verwijderen.‘ –  De Volkskrant

Als ik mijn ogen dicht doe ben ik in Honolulu – 2004

‘Het gebruik van naturel spel en alledaagse taal, met accenten en Engelse intermezzo’s, geven de toeschouwer het gevoel daadwerkelijk thuis te zijn in kerkasiel. Dit politiek-realistisch theater is zeldzaam in zijn soort en onthult de kloof tussen de harde papieren opstelling van ministers als Donner en Verdonk en de naïeve maar onontbeerlijke solidariteit van mensen met actiefolders in stoffen tasjes.‘ – De Volkskrant

Lieve Joke ism Frascati- 2002

‘Aangrijpende en ontwapenende situaties in de vrouwenvleugel. In de onderlinge omgang lijken nonchalance en genegenheid inwisselbaar. Het daadwerkelijke moment van afscheld is dan ook veelbetekenend. Van Henny en Vera krijgt Joke een innige omhelzing terwIjl er bij de anderen nog net een bijna onverschillig ‘dag’ af kan………….Maar dat zijn kleine vlekjes op een verder ontwapenende, aangrijpende en net niet te cabareteske theatervoorstelling.’ – Noordhollands Dagblad

‘Wij voelen hoe zoet wraak kan zijn op een man die haar ooit de vrouw der vrouwen noemde en haar vervolgens regelmatig alle hoeken van de kamer liet zien. Zo’n moment tilt de voorstelling uit boven al het gangbare dat de theaters bieden.’ – De Volkskrant